GEESTELIJKE AFSPRAKEN

Een lezing door Br. Joshua

Wanneer een ziel uit God geboren wordt, is zij eenzaam. Ontsproten uit de Goddelijke baarmoeder kijkt ze in het gehele Rad van Wedergeboorten, In die fragiele situatie heeft ze korte tijd inzage in het begin en het eind van haar reis door de sferen en over de Aarde.  

Na de geboorte van de ziel verblijft ze enige tijd in de astrale wereld. Maar vlug daarna ontstaat de behoefte aan informatie, aan kennis en aan het willen opdoen van ervaringen. Kortom, het willen deelnemen aan het Rad van We­dergeboor­ten. Dan volgt een eerste incarnatie. Meestal een kort leven.

Im­mers, de ziel be­hoeft alleen maar kennis te maken met de Aarde, het li­chaam te voelen, maar is nog niet in staat de talloze ervarin­gen van de Aarde, positief en negatief, aan te gaan. Maar na een willekeurig aantal levens - en vertaalt u dat naar uzelf - heeft die ziel ervaringen opgedaan, maar dus ook kennis ge­maakt met andere zielen. Al of niet bezield. ­

Stelt u zich nu eens voor dat een ziel een aantal reïncarnaties heeft ingevuld. Dan komt die ziel op een bepaald moment terug in de astrale wereld, in God's geestenwereld, in Zomerland of wat voor andere benamingen u daaraan wilt geven. Dan kijkt die ziel terug naar al die eerdere incarnaties: de prettige en de minder prettige ervaringen. Maar als je prettig en minder prettig als een emotie ziet, blijven ervaringen over en al die ervaringen hebben een stuk bewustzijn aan die ziel gebracht, hebben die ziel ster­ker gemaakt, onafhankelijker, dus meer Godde­lijk.

Stelt u zich dan voor dat die ziel aan een nieuw aards leven wil gaan beginnen. Dan heeft die in laten we zeg­gen 20 eerdere incar­naties, 20 moeders gehad, 20 va­ders en een aantal broers, zusjes en een aantal vrienden. En ook een reeks van relaties gehad. Die ziel kent dus honderden ande­re zielen. Zoals het in het leven van mensen gaat, een aantal van die honderden, ach, die worden uitgeselec­teerd, die zijn niet echt belangrijk, het was een tijdelijke ontmoe­ting. Natuurlijk een goede gebeur­tenis ­maar niet om in de voleinding van dat wat karma en bewustzijn heet, te blijven voort­bestaan. Er blijft een kleine groep zielen over, met wie de ziel zich dus sterk ver­bonden voelt. Laten we zeggen dat het 30 zielen zijn met wie u zich echt als ziel verbonden voelt. U kunt niet met alle 30 zielen een relatie aangaan. Zelfs wanneer u dat zou willen, zou u dat toch in een andere vorm moeten gieten.

Een ziel kiest bewust haar karma, als er tenminste sprake is van bewustzijn, een be­wuste keus, waarin toeval totaal is uitgeslo­ten. Zij kiest dus haar vader, haar moe­der, naar biologi­sche aard. Vaak is die karmische keus naar biologische aard niets an­ders dan een keus van gene­tische factoren, erfelijkheid en karak­terstructuren die de ziel nodig heeft om het gekozen leven en het daarbij behorende karma op Aarde in te vullen. Hier past ook een stuk opvoeding in (wat u uit­straalt trekt u aan) maar ook een stuk bezieling. Het geheel moet dus als de stukjes van de puzzel in elkaar passen. Past het niet, dan is er geen communicatie  mogelijk, geen uitwisseling van ervaringen mogelijk, geen delen van gedach­ten en krachten moge­lijk.

Laten wij aannemen dat u als ziel bewust uw ouders gekozen hebt op grond van opgedane ervaringen in eer­dere incarnaties. Dan kan dat een stuk emotie zijn, het kan een stuk liefde zijn, maar dat is niet genoeg om die mensen, die zielen als biologi­sche ouders uit te zoe­ken. Want, zij drukken in hun opvoe­ding immers een stempel op u. Er moet dus een sterkere verbinding zijn, een be­zielde ver­binding, of - en dat is de andere zijde van de medaille - u kiest alleen en uitsluitend voor erfelijkheid. Wanneer u arts wilt worden of trance-medium dan zult u dus bij de keuze van erfelijkheid al een voorselectie moeten maken. U zou dat 'geestelijke afspraken' kunnen noemen. Het zijn bewuste afspraken die u maakt met die zielen, want u kunt het niet alleen. U kunt niet zeggen: "Ik wil dat jij mijn vader en jij mijn moeder wor­dt." Maar in dat complex gebeuren wat leven heet, wordt ook een karmi­sche af­spraak ge­maakt, bijv. naar uw toekomsti­ge partner. Die afspraken worden veelal reeds gemaakt in de astrale wereld alvo­rens u naar de Aarde gaat. Maar misschien, afhankelijk van de af­spraken die u gemaakt hebt, krijgt u kinderen. Soms kiest u er niet voor, bewust en weloverwogen, soms kiest u er wel voor, be­wust en weloverwogen.

Dan hebt u dus geestelijke afspraken met uw biologische ouders, uw partner en uw kin­deren. Maar kijkend naar het verleden, eerde­re incarnaties, maar ook naar het heden en naar de toekomst zou men kunnen zeggen dat een diepe vriend­schappelijke relatie met iemand die niet tot uw familie behoort, soms dieper, minder ge­vuld met emotie kan zijn en dus sterker kan zijn en kan uitwerken dan met een broer of een zus of een van de biologische ouders.

Geestelijke afspraken worden dus gemaakt met een groot aantal zielen. Veelal worden die afspraken gemaakt alvo­rens zielen naar de Aarde gaan. Maar er doet zich een pro­bleem voor. Een probleem dat niet weg te cijferen is in het complex gebeuren dat le­ven heet op Aarde, name­lijk de leeftijd van een mens. Het is biolo­gisch niet uit­voer­baar om een liefdesrelatie van lichame­lijke aard aan te gaan tussen een pasgeborene en iemand van 95 jaar. Wel een geestelijke band, maar die zullen op Aarde, veelal, maar tijde­lijk zijn. Dat betekent dat geestelijke af­spraken bin­nen een bepaald tijds­bestek moe­ten worden gerea­liseerd. Of... toch niet?

Want u kunt biologisch facetten willen hebben. Dat is de keuze van uw ouders. Maar u kunt ook zeggen: "Ik wil erfelijk­heid van één van de ouders en van de ander wil ik de bezieling hebben en ik wil de opvoeding van iemand anders. Dan bent u dus verantwoor­delijk voor de echt­scheiding van uw ouders. Althans verantwoorde­lijk...

Het ligt echter wel karmisch vast in het leven van deze 3 mensen. Misschien wel 4 mensen, misschien noch veel meer. Want elke ziel kiest op die manier. Elke ziel maakt op deze wijze afspra­ken. Het hoeft niet altijd zo te zijn dat wanneer u een geestelij­ke afspraak hebt, dat dat een seksuele, intermenselijke, stoffe­lijke relatie en zelfs niet altijd een diep geestelijke relatie is.

Stelt u zich voor dat u met een ziel iets wilt uitdiepen. Ik zeg niet afmaken, goed­maken, maar gewoon uitdiepen, iets wat u in eerdere incarnaties niet of maar ten dele ge­daan hebt. In uw beider afspraak en/of karma ligt dat u voor het zelfde geslacht kiest dan de ander. Dat past in het complex gebeuren wat karma, evolutie en leven heet. U heeft afspraken gemaakt met een partner, met ouders, maar ook met die ziel. Omdat u een partner gekozen hebt en om de een of andere reden op dat moment in uw evolu­tie, geen homoseksueel wilt worden, zult u toch met die andere ziel, dan wel mens, een be­paalde tijd moeten communiceren. En dat gebeurt dan vaak in uw werk, waarin u 5, 6, 7, 8 of 10 jaar lang met iemand samenwerkt in dezelfde ruimte, waarin u ervarin­gen over thuis, soms intieme ervaringen, soms minder intieme ervaringen met elkaar uitwisselt. Maar wat belangrijker is, is dat u in elkaars nabijheid bent, dat u elkaar verdraagt, dat u elkaar accepteert, dat u met elkaar communiceert, mis­schien nieuwe dingen uitdenkt.

En dan zegt u: "Ik heb met die mens op mijn werk een heel goede relatie." Zonder daa­raan te verbinden dat u misschien een karmi­sche of een geestelijke afspraak aan het invullen bent. Toch gebeurt dit veelvuldig op Aarde, omdat het niet altijd zo hoeft te zijn dat zo'n geestelijke afspraak voor een heel aards leven lang is. Of in een lichamelijke relatie hoeft uit te monden. Geestelijke afspraken zonder seksuele gevoelens zijn dikwijls zelfs sterker en worden daardoor met een grotere precisie ingevuld.

Een partner is vaak voor een heel leven lang. Of soms ook niet. Soms liggen er in des mensen karma wel meerdere part­ners. Het is een complex gebeuren waar­over je als bui­ten­staan­der nooit kunt oordelen. Want je kijkt naar die ene combi­natie tus­sen 2 mensen, je kijkt naar die ene combinatie, waarin niet alle stukjes van de puzzel zichtbaar zijn. Maar wanneer je de gehele puzzel ziet heb je inzage in enkele karma's. Dus is er begrip. Maar helaas, dat kunnen mensen niet, of maar ten dele. Want die puzzel als geheel is zelfs niet in één aards leven af te ronden. Er gaan bijna altijd zelfs ver­schillende incarnaties over­heen. Alle Geestelijke afspraken worden op deze manier gemaakt.

Tot nu toe heb ik het gehad over het verleden. Want in die geestelijke af­spraken worden goede dingen gedaan, positieve dingen. Een uitwis­seling van respect, misschien dankbaarheid, naar de ouders, zon­der een heel leven lang emotioneel met die ouders verbonden te zijn. U verlaat het ouder­lijk huis, gaat uw eigen identiteit ontwikkelen. De een wat eerder dan de ander. U gaat een relatie aan volgens karmische afspraak. Maar het menselijk bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Dan krijgt men te maken met fouten: over­spel of andere facetten, waardoor een geeste­lijke afspraak verge­ten wordt, of gebagatelliseerd of weggecij­ferd. De mens - niet de ziel - maakt dus fou­ten. Dan kan het zijn dat u in een vol­gende incarnatie met diezelfde zielen geconfronteerd wordt om die fouten met en aan elkaar goed te maken. Maar het gebeurt veel vaker dan mensen denken dat u het helemaal niet goed maakt aan die ander. Dat u het alleen en uitsluitend goedmaakt aan uzelf. Het zou ook oneer­lijk zijn. Want stelt u zich voor, mijn lieve vrien­den, zusters en broeders op Aarde, dat u een hoge evolu­tie­graad hebt en iemand anders een even hoge evolutie­graad. U doet die ander iets verschrik­kelijks aan, iets traumatisch, waardoor u in uw evolutie terug­valt. De ander niet, want die is niet schuldig en die gaat voor­bij aan gees­telijke afspra­ken in deze. Dan zou de ander terug moeten om u de gelegenheid te geven om het aan die ander goed te maken. Dat zou niet eerlijk zijn. Het is dus veelvuldig zo, dat u het alleen aan uzelf goed­maakt. Vandaar de uitspraak: "Vergeef uzelf, opdat ge anderen kunt vergeven." In de Astrale wereld is een spiegelzaal waarin elke ziel geconfronteerd word met zichzelf. Ontsnappen is niet mogelijk. Spiegels boven, onder, en naast u. Vele zielen hebben hier langdurig geweend.

Geestelijke afspraken in de ruimste zin des woords, maar ook in de engste zin des woords, kunnen op verschillende manie­ren ge­ïnter­preteerd worden. Laat ik uw ouders even laten voor wat zij zijn. Laat ik uw kinderen en die mens op uw werk even laten voor wat zij zijn. Laat ik mij tot uw partner bepalen. ­

Stelt u zich voor dat u een X aantal incarnaties, een X aantal levens samen met die ziel/partner hebt ingevuld. U hebt samen in een tempel gewoond, geleefd, gewerkt, als boe­ddhistische monnik of wat dies meer zij. U hebt samen een grofstoffelijk leven inge­vuld, u hebt samen arbeid verricht, u hebt wat mij aangaat samen evangelisa­tie­werk gedaan, u hebt samen een geestelijk centrum gehad, u hebt sa­men een intieme uitbundige seksuele relatie gehad. Allemaal incarna­ties. Dan is er dus een band.

Maar u hebt één ding nog niet gedaan: samen kinderen krijgen.

In dit fictieve geval zult u dus samen naar de Aarde gaan En vol­gens karmisch, geeste­lijke afspraak zult u elkaar tegen komen. ­Het lot, niet het nood­lot, maar het karmisch lot is posi­tief, brengt u bij elkaar, u kijkt elkaar in de ogen en het is onontkoombaar dat u een sterke, be­zielde, intie­me relatie aangaat. U krijgt samen kinde­ren.

Maar, verstaat u mij goed, op het moment dat u kinderen hebt, is uw beider karma ingevuld, want dat was wat u wilde. Al het ande­re had u al ruimschoots gedaan. Betekent dat nu een echt­scheiding? Ja... en neen.

Dat is afhankelijk van het bewustzijn - en ik zeg niet dat bij laag bewustzijn een echtscheiding volgt en bij hoog be­wust­zijn niet, want vaker gebeurt het juist tegen­over­ge­steld - waar­bij beide partners een stuk vrijheid krijgen en naar eigen i­den­ti­teit met anderen nieuwe karmische afspraken kunnen gaan uitwer­ken. Want, immers, dat wat u samen wilde is ingevuld. De gedeelde Geestelijke afspraak is hier dus belangrijk !

Het is dus moeilijk voor mensen vanuit de buitenwereld te bekij­ken welke geestelijke afspraken u hebt. Het ge­beurt vaak in spi­rituele kringen dat mensen zeggen: "Ik heb een sterke affiniteit, een sterke verbondenheid met die mens. Ik ken die mens uit een eerder leven." Misschien is dit zo, misschien niet, maar is het een ge­voel van gelijke zielebanden?. In principe maakt het niet uit. In principe voelen die 2 mensen zich tot elkaar aan­getrokken. Maar dan komt het: Is dit een kortdurende relatie of een langdurige rela­tie? Dat is afhankelijk van hun geestelijk bewustzijn of ze met ande­ren dan wel met die persoon karmische afspraken hebben. De wens is dus vaak de vader van de gedachte. Wanneer seksuele impul­sen, dikwijls op jonge, maar soms ook op oudere leeftijd een rol spe­len, zou men dat gevoel van warmte, van stoffelijke liefde - en daar is niets verkeerds aan - ver­talen als een geestelijk gevoel.

Het medium ( Lex Persoon ) heeft wel eens gezegd: "Wanneer je 2 men­sen die een heel ster­ke geestelij­ke kosmische band met elkaar hebben op een bank zet, dan zullen die 2 mensen een ge­zamenlijke, een collec­tieve aura hebben met een heel krachtig sterke uit­straling. Dat is zichtbaar.

Wanneer je 2 mensen met een door passie gedreven seksuele rela­tie, puur grofstoffe­lijk en dus geen bezieling, naast el­kaar op een bank zet, zullen ze ook een gezamenlijke aura hebben met een krachtig sterke uitstraling. Dat is waar­neembaar.

In beide gevallen kun je dus als buitenstaander, zelfs wanneer je helderziend bent, niet of nauwelijks oordelen. Je ziet een krachtsveld naar buiten komen van energie. In het eerste geval zijn het de zielen die de kracht bundelen en naar buiten bren­gen. In het tweede geval is het het fysiek element, het licha­melijke dat de kracht verme­nig­vul­digt, bun­delt en naar buiten brengt. Zou je aan beide groe­pen vragen: "Wat voelt u?" Dan zeggen ze: "Een sterke ver­bonden­heid met de ander, een ster­ke aantrekkingskracht, een sterke belevingswereld." Maar daarmee is nog niet vastgelegd dat er een geestelij­ke af­spraak tussen beiden is. Ze willen dat, zeker als ze achter­grond­informatie hebben via een geestelijke groepe­ring, via boeken of andere overdrachten. Dan is de wens heel dikwijls de vader van de gedachte.

Nogmaals, in beide gevallen ziet men aan de buitenzijde dat er tussen die 2 mensen iets aan de gang is. Het is bij beiden waar­neembaar, op dat moment. Maar op de lange duur zal het eerste standhouden en het tweede niet. Is het tweede dan verkeerd? Mis­schien wel, misschien niet. Het is niet aan mij noch aan u om daar­over te oordelen. Want het kan een weder­zijdse ervaring zijn, een combina­tie, als die althans in vrij­heid van handeling gebeurt.

Ik wilde teruggaan naar het begin van mijn verhaal. ­­­Beste lezer, stelt u zich nu eens voor dat u al die erva­ringen achter u hebt liggen. Als deze lezing u aantrekt, dan bent u geïnteresseerd, misschien zelfs méér dan geïnte­res­seerd. En misschien hebt u zèlf een dergelijke ervaring opgedaan. En vraagt u zich af of dit een geeste­lijke of stoffelijke verbinding was/is.

Stelt u zich nu eens voor dat u bij mij in de Astrale wereld bent en dat u aan een nieuwe incarnatie op Aarde wilt beginnen. Wanneer de wederzijdse afspraak tussen de ziel van uw aanstaande moeder en u gemaakt zijn zult u haar bijna negen maanden lang tijdens haar nachtelijke uittredingen bezoeken en uw geestelijke afspraken tot in de kleinste finesse uitwerken. Uw incarnatie zal dan een heel bewuste zijn.

Al die afspra­ken zullen dan volgens grote Goddelijke precisie worden ingevuld, on­danks de problemen die het misschien oplevert, omdat elke ziel, elk der partijen het zeer sterke geestelijke, Goddelijke gevoel heeft volgens bepaal­de lijnen te moe­ten leven en de kritiek daaromtrent van de buitenwe­reld kan doorstaan. In een wat kleiner aantal gevallen gaat het fout. Al of niet door schuld. Nu vind ik 'schuld' een zeer beladen woor­d. Als niets voor niets gebeurt, als toeval niet be­staat, is er geen schuld, is er alleen een bijna doelloos invullen van karma.

Laten we nu zeggen dat 2 zielen naar de Aarde gaan. Zij heb­ben samen een af­spraak om een heel leven lang samen dingen met elkaar te doen, wat het ook moge zijn, in welke vorm dan ook.

Zo lang beide zielen zich aan deze af­spraak houden, is er niets aan de hand. Dan is in de Godde­lijke evolutie een stuk be­wustzijn toege­voegd aan het Rad van Weder­ge­boorten. Maar gáát het altijd zo? Neen. Want even zo vaak gaan er 2 zielen naar de Aarde. Hal­verwe­ge het aardse leven zegt een van beiden: "Ik houd niet meer van je" of "hier scheiden zich onze wegen" of is het verschil in standpunten zo groot dat er ruzie komt en een van beiden trekt zich terug.

De vraag die dan rijst is: Hoe kan de overgeblevene ziel dan nog haar karma of de geestelijke afspraak invullen als de ander er geen kans meer voor biedt? Het antwoord is even moeilijk als gemakkelijk te geven. Laten we nu eens niet spreken over overspel, echtschei­ding, ruzie. Laten we nu eens zeggen dat 2 mensen naar de Aarde gaan, een afspraak hebben en halverwege overkomt een van beiden, niet in het karma liggend, een noodlottig ongeval, sterft en keert terug naar de astrale wereld. De vorm is anders, maar het resultaat is precies hetzelfde. De overgeblevene kan haar karma als ziel niet meer invullen met de ander, want die is er niet meer.

Het lag in hun karma dat die 2 mensen een langdurige relatie zouden hebben. Mag die ziel dan een andere rela­tie aangaan? Kan dat (toeval bestaat niet) het moment zijn dat een nieuwe ziele-afspraak moet worden ingevuld? Misschien. Dat is voor een mens op Aarde moeilijk in te vullen, maar u moet er maar wel van uitgaan. Want an­ders zou de tweede, de overge­blevene, op dat mo­ment in een patstelling komen en op dat mo­ment tot stil­stand komen.

En evolutie is verandering, is een energiestroom die niet stil mag staan. Want waar energie stilstaat ontstaat ziekte of ont­staat negatief karma en daar zit geen schep­ping meer in.

En dat gebeurd als 2 zielen die misschien al 30 incarnaties lang een goede relatie gehad hebben, bang zijn een verkeerde relatie aan te gaan en zeggen: "Laten we maar weer een rela­tie aangaan". Dat is leuk, maar ze doen niets anders dan... elkaars hand vasthouden en met hun pantoffels bij de open haard zitten. Er zit geen schepping in, er zit niets nieu­ws in, geen creativi­teit, hoe zeker ook. Natuurlijk zou u in theorie een miljoen jaar lang, hon­derden incarna­ties lang uit een soort veiligheid­ met één mens een relatie kunnen aang­aan. Maar dat is het domste wat u doen kunt. Het is de weg van de min­ste w­eer­stand.

Maar een bewuste ziel kent verantwoordelijk­heid en eth­iek.

Een hogere trap van bewust­zijn is een hoge­re graad van bewustzijn, waarin je helder gaat zien. Niet: ik zie ik zie wat de ander niet ziet, maar helder gaat zien in menselijke orde­ning, in Goddelijke ordening en in de 7 lijnen van Karma en de lijnen van het leven.

Dat is helder zien in: Waarom dingen gebeu­ren zoals ze gebeuren. Waar­om mensen ziek zijn, wat ze eruit kunnen leren. Waarom mensen soms heel fel van elkaar kunnen hou­den en na een aantal jaren ontdekken dat hun wegen zich scheiden om plaats te maken voor een andere relatie. Zo lang die 2e, de 3e, voor mijn part de 83e relatie maar be­zield is, is er niets aan de hand. En ik bedoel met 'bezi­eld': als u het maar met uw hele gevoel en uw hele bezie­ling doet.

Of het nu met uw lichaam of met uw ziel ­te maken heeft of met gees­telijk en goddelijk be­wust­zijn, als het maar bezield is.

Dan zult u ontdekken dat daar waar die bezieling aanwe­zig is, wanneer u na een span­ne tijd uit elkaar gaat en de wegen zich schei­den, geen van bei­den daar echt zielepijn om heef­t. Omdat ze allebei van tevoren wisten dat die gees­telijke afspraak maar voor een korte tijd was. ­Dan is het goed. Dan zijn aard­se wet­ten niet toereikend om dit geheel te veroordelen of te beoor­delen.

Maar toch... Als u het grondpatroon van wat ik tot nu toe aan u heb overgedragen los­laat, dan is er wel degelijk sprake van een vrije keus. Laten we nu teruggaan naar de astrale wereld. Het tijdstip ver voor u geboren werd.

Laten wij aannemen dat uw bewustzijn zo groot is, dat dit uw laatste incarnatie op Aarde zal worden. U bevindt zich als ziel aan het eind van de vierde sfeer. U hebt een groot goddelijk ont­wikkeld bewustzijn. Dat betekent niet de hele dag met uw hoofd in de wolken lopen, maar dat bete­kent met beide benen op de grond staan.

Zoals Chr­istus dat deed: als een mens van de Aarde tussen men­sen, onder mensen, samen met mensen, voor mensen. Als een mens van de Aarde. Maar een menselij­ke God en een Goddelijk mens. En dat is moeilijk, want daar zit geen emotie meer in. Dat is met grote precisie elke lijn van karma invullen.

Maar immers, ik zei, laten we aannemen dat dit uw aller­laatste incarnatie op Aarde zal zijn. Er is geen correctie meer moge­lijk. U neemt dus niet te veel hooi op uw vork. Maar het is ook ener­gie­ver­spilling om te weinig aan karma in te vullen, zo u al­thans nog karma hebt in te vullen. Het geheel luistert dus zeer nauw. Nog­maals, uw bewustzijn is heel groot. U kunt terugkijken op ­honderden incarna­ties, tot ver voor Atlantis, mis­­­­schien wel Lemuria of nog verder terug. Misschien hebt u lij­nen naar de Kos­mos en vrienden in andere Zon­nenstelsels. Of geniet u bescherming van de Mees­ters.

Maar we hebben het nu over dit moment. Dat betekent dat u een heel bewuste keuze maakt naar uw biologische ouders. Tja, die ouders zitten aan elkaar vast, althans op dit moment. Wilt u bijvoor­beeld indalen in de moeder­schoot, dus incarneren via de moe­der, dan zult u de vader op de koop toe moeten nemen. Ik zeg met op de koop toe nemen niet dat u het eigen­lijk niet wil. Want mis­schien wilt u de verstandelijke vermo­gens van uw vader hebben.

En misschien wilt u het diepe gevoel van uw moeder hebben. En om binnen de wetten van de ema­ncipatie te blijven kan dit ook omge­keerd. Mis­schien wilt u de verstandelijke vermogens van uw moeder en het diepe gevoel van uw vader erven.

Dat is ook mogelijk. Maar misschien wilt u één van beide ouders en heeft u met de andere ouder geen gees­telijke afspraken. Toch zult u via beide ouders moeten incarneren. Hebt u met één van beiden geen geestelijke afspraken dan zal de incar­natie, als dit althans volgens afspraak verloopt, ertoe leiden dat ­uw biologische ouders uit elkaar gaan. Daar bent u de oor­zaak van. Dat is onont­koombaar, want u zult waarschijn­lijk en meer dan dat en meer dan dat, door anderen wor­den opgevoed.

Hoe groter het bewustzijn van een ziel - luistert u goed en be­grijpt u mij a.u.b. niet verkeerd - hoe groter het bewustzijn van een ziel, hoe sterker zij de drang zal heb­ben om haar eigen iden­titeit te ontwikkelen. Dat bete­kent: heel vroeg het huis uit. Als het niet anders kan, uit huis geplaatst wòrden. Liefst op de leeftijd van 6, 7, 8 jaar. 14 jaar is eigenlijk al te laat, want dan is de opvoe­ding met nadruk als een stempel over de ziel heen gego­ten.

Een andere mogelijkheid voor een ziel is om zo weinig mogelijk opvoedingspatronen en/of zo weinig mogelijk geneti­sche factoren in zijn of haar leven als mens van de ou­ders mee te nemen, nl. systema­tisch door één- of tweemaal krach­tig de kaken op elkaar te zet­ten: geen moeder­melk drinken, de borst weigeren of de kaken zodanig op el­kaar klemmen, dat de moe­der wei­gert u nog moeder­melk te geven. Daar zit een gees­telijk aspect achter. Want door moedermelk te drinken, drin­kt u de aura en de erfelijkheid van uw moeder dubbel op. ­­­­­Som­mige kinderen willen dat.

Ik zeg niet: dat zijn de zwa­kken. Omdat ze het zelf niet kun­nen, hebben ze die karakter­structuur, die aanzet in het begin van hun leven nodig. Soms is dat zo, maar ik vind het te ver gaan om het zo nadrukkelijk te mogen stellen. Maar het kan. Maar het is zeer zeker zo dat een ziel kiest, het kind kiest voor borstvoeding, of juist niet. Vaak wordt zelfs een com­binatie ge­ma­akt. Borstvoeding weigeren en vroeg het huis uitgaan.

Het is de ziel die borstvoeding weigert en vroeg het huis uit­gaat. Het is de ziel die bepaalt. Je ziet dat bij kinderen in één huisgezin. 2 zusjes, 2 broer­tjes of een broer­tje en een zusje. Ze worden op dezelfde manier opge­voed, hebben bij­na de­zelfde genetische erfelijkheidsfacto­ren meegekregen, maar ze rea­geren totaal anders op hun ouders. Soms met 180 gra­den verschil. Neemt u van mij aan dat dat bewuste in­carnaties zijn.

Nu is het ge­vaarlijk om te zeggen dat, bijv. ú een bewuste incarnatie bent omdat u borstvoeding geweigerd hebt en op uw 12e het huis uitge­gaan bent. Want daarmee zou u zeggen dat alles wat u doet goed is. Ja, misschien... Als u het volgens die strakke, door uzelf vastgelegde lijnen doet. Maar dat weet u niet als mens.

En als u een relatie aangaat met iemand en zegt: "Ik voel dat zo, dat is mijn bezie­lende kracht", dan kunt u zich heel sterk ver­gissen, want seksualiteit geeft precies de­zelfde chemische reactie in uw lichaam, of u nu 18 jaar oud bent of 88 jaar.

En dat bizarre element maakt het voor mensen zo moeilijk. Ze voelen iets tijdelijk en kunnen niet over de barrière van tijd heen kijken. ­Dan heb ik het nog helemaal niet over kos­misch gevoel, want dat gaat dimen­sies dieper en daar wil ik u niet mee lastig vallen. Dat is bijna niet door men­sen op Aarde te begrijpen. Dat gooit alle geeste­lijke wetten en zeker alle stoffelijke wetten om­ver.

Een van de kosmische meesters heeft enige tijd geleden ge­zegd: "Sommige mensen hui­len. Voor mij.." zei hij "zijn tranen echter niets anders dan een zoutoplossing." Daar­mee bedoelde hij: "Er zit voor mij geen enkele emotie aan of iemand huilt van geluk of iemand huilt van ver­driet, want hij huilt omdat hij gevangen zit in tijd. Hij kan niet naar morgen kijken. Hij kan het geluk van morgen niet zien als hij zich­zelf wentelt in het verdriet van van­daag. Het is een emotie en dat is typisch voor mensen op Aarde" zei hij.

Ik wil daar niet dieper op ingaan, maar als voorbeeld betekent dat, dat u als mens vaak naar geestelijke afspra­ken iets wilt, iets hoopt - de wens is de vader van de ge­dachte - maar is het dan ook zo? Voor 9 van de 10 men­sen op Aarde die denken, hopen, verlan­gen naar geeste­lijke afspraken en de invulling daarvan, is het pas na vele ja­ren waarneembaar of het inder­daad ook een geeste­lijke afspraak is.

Want een geestelijke afspraak bestaat te allen tijde uit 2 ele­menten en ik zeg het nog­maals: "Een geestelijke af­spraak bestaat te allen tijde uit 2 elementen." Eén van die 2 elementen is dat geen enkele geestelijke afspraak wordt gemaakt zonder doel, zonder reden. Een ziel - mag ik dat zo zeggen - een ziel zou wel gek zijn om zo maar een afspraak te maken, voor de lol.

Geestelijke wetten, Goddelijke patronen lopen nu een­maal an­ders. Dat zult u hoop ik met me eens zijn. Wan­neer 2 zielen, of meer zielen - dat kan ook - een geestelij­ke afspraak maken dan bete­kent dat dat ze dingen met elkaar willen doen. Dingen aan el­kaar en van elkaar willen leren. Aan elkaar willen voorhou­den. Dat is één.

Maar ver­taal dat nu eens naar menselijke maatstaven. Zie de mens! Als de ene mens tegen de ander zegt: "Je moet dat van mij leren", dan komt er ruzie. Anderzijds is een geestelijke afspraak altijd gevuld met een heel diep gevoel. Bijna als tweelingzielen, hoewel het niet altijd, eigen­lijk nooit met tweelingzielen te maken heeft. Een heel diep ge­voel, een heel diep goddelijk ge­voel, een heel diep men­selijk gevoel, als een ééneiïge tweeling.

Een diep gevoel wordt vaak verward met een emotie en dat is jammer, want daard­oor worden vele zieleafspraken niet uitgevoerd. Die worden dan primair en in den beginne in de kiem gesmoord. Een diep gevoel betekent dat beiden elkaar heel diep kunnen ra­ken, heel diep bij el­kaar naar binnen kunnen komen. Elkaar heel veel pijn kunnen doen en daar zijn maar weinig mensen tegen be­stand. ­­­Wanneer u daar echter wel tegen bestand bent kunt heel veel van en aan elkaar leren. Wilt u dit echter niet dan zeg ik u:  "Be­gin maar nooit aan een geeste­lijke af­spraak."

Want het is niet gemakke­lijk. Het is een afspraak waarin crea­ti­viteit, schepping, evolutie, bewustzijn, Goddelijke intonatie samen hand in hand gaan.

Kijkt u maar eens naar oude­re mensen. Het gaat niet altijd op, maar in theorie. Oudere mensen die soms zomaar stil van bin­nen naast elkaar zitten. Soms met een hoofd op een schouder of een hand op een knie.

Alsof ze zeggen: "Ik vertrouw je. Dat wat je doet is goed. Ik accep­teer je­ want er is zo'n eeu­wigdurende alom­vattende sterke ver­bintenis tussen jou en mij, die niet door een emo­tie stuk ge­maakt kan wor­den. Als er iets gebeurt in ons leven wat ik niet leuk vind, dan is dat een mo­mentopname die door jou als mens wordt uitge­voerd maar niet als ziel en die mag en kan nooit invloed uitoefenen op onze relatie."

Ik heb veel woorden gebruikt om iets te vertellen, maar wat vaak in één gevoel zonder gedachte, maar alleen maar met een ge­voel wordt overgedragen, dat noem ik een geeste­lijke af­spraak, over de tijd heen, zolang de tijd duurt. Maar tijd is relatief en tijd bestaat niet. Alles be­vindt zich in het he­den, in het nu. Al uw eerdere incarna­ties, al die opgedane erva­ringen van u bevinden zich in het heden in het hier en nu. Te weten: in de ziel die u bent. Kunt u eruit putten? U kunt het. Maar de meeste mensen kunnen het niet. Toch zeg ik: Kunt u eruit putten? Ja, u kunt het.

Maar er is een sleutelco­de, ­­namelijk dat u vanuit uw hele gevoel alles doet. Dan zult u ont­dekken dat er weinig woorden gebruikt wor­den. Dat u uw stem­banden niet of nauwe­lijks meer gebruikt. Dan ontdekt u dat u de ander nooit kunt bewijzen met 1000 maal 1000 rozen hoeveel u van de ander houdt. Dat een seconde of minder in gevoel zonder woor­den vaak veel en veel meer kan doen. Dat één woord, als u het dan toch gebruikt, vaak meer doet dan een miljoen woor­den. Want dan komt dat vanuit uw gevoel. En dat is wat anders dan verstandelijk denken.

U kunt alles aan elkaar plakken, u kunt alle verhalen over karma, reïncarnatie, oorzaak en gevolg, aan elkaar plakken en u kunt ze als een spiegelbeeld terugkoppelen naar uzelf: "Dat slaat op mij en zo is mijn leven ook ge­gaan". Maar is het waar? Iedere ziel is een individu. Iedere ziel is een stukje God.

Al die zie­len op Aarde in een men­selijk li­chaam en al die zielen in de astrale wereld vormen samen God.

Dus elke ziel bewandelt de Godde­lijke weg. Daarop komt ze andere zielen tegen. Dan zijn er parallelwegen, waarop iemand anders parallel met u kan lopen. Een dag of een heel leven.­ Het is soms maar een contact van enkele minuten, of een half uur, wanneer u bijvoor­beeld bij vrienden bent op een verjaar­dag en daar iemand ontmoet.

Dus met een huisvriend(in) kan men dikwijls een veel sterkere relatie opbouwen­­ dan met een eigen part­ner. Omdat u een eigen partner het gevoel wilt geven van veiligheid en ­trouw zijn aan el­kaar, waar­door een aantal ver­plichtingen wor­den vast­gelegd. Bij een goede vri­end of vriendin kan het gevoel dieper en min­der emotioneel gaan, omdat men bewust of onbewust toch voelt: Valt hij of zij weg, dan is er niets aan de hand, dan heb ik mijn relatie nog. ­­

Er is dus vaak minder angst dat de ander wegvalt. Als ik het mag samenvatten: Geestelijke afspraken wor­den door u ge­maakt voor u naar de Aarde gaat. Dikwijls in samenwerking met veel andere zielen. ­Dat betekent dat u zich soms aanpast aan de ander en dat de ander zich aanpast aan u. Een ziel heeft daar geen probleem mee.

Maar realiseert u zich nog dat u een ziel bent en maar tijdelijk op Aarde een lichaam hebt?

Of zegt u: Ik ben het lichaam, ik leef, ik communiceer, ik be­weeg. Maar als de ziel uit het lichaam stapt, mijn lieve vrienden, dan valt u om. U kunt alleen maar uittreden als uw li­chaam plat ligt. Dat is misschien een grapje, maar als u staande zou uittre­den, valt dat lichaam om. Dan is het zielloos.

Als de ziel eruit gaat en niet meer terugkeert, dan bent u, zoals u dat noemt, dood. U kunt het woord 'dood' wat hard klinkt, ver­zachten door te zeg­gen: Dan bent u over­gegaan. Maar de uit­komst is hetzelf­de.

Dat hele bewegingsapparaat van het lichaam, al die orga­nen, al die cellen, al die hersenfuncties, prachtig, een perfect ont­wik­kelde machine, beter ontwikkeld dan de grootste computer die uw wereld op dit moment kent. Maar haal je het gevoel eruit, dan is de machine een dodelijk wapen. Niet voor anderen, ook al gebeurt dat soms, maar een dodelijk wapen voor zichzelf. Hij ver­nietigt zich­zelf, het is een absolute 'destroyer'.

­­­­­

Maar ik zeg u vanuit mijn wereld: "Als ik kijk naar het leven op Aarde, dan zijn er zoveel mensen van goe­den wille, oude zielen soms, krachtige zielen, die stuk gaan op de emo­tie van de Aarde. De evolutie van de Aarde, de evolutie van het individu als ziel, de geboorte uit God en de terugkeer in God via het hele Rad van Wedergeboorten en alle opgedane ervarin­gen, kent alleen maar een zoutoplossing als traan. Het spijt me: Een zout­oplossing als traan. Want al het andere is emotie. ­­­Er wordt wel eens gezegd: "Als een ziel met alle bagage gebo­ren wordt uit God, dat hij aan God gelijk is en dat hij alleen maar moet loslaten en loslaten en losla­ten..."

Dat hij al zijn slechte eigenschappen moet loslaten tot hij  maag­delijk en bijna God­delijk geworden is. Het is een stel­ling die ik niet wil bestrijden, maar het is een stelling waar ik het zeker niet mee eens ben. Ik als Joshua, ga er van uit, dat het net anders­om is:

Een ziel die geboren wordt uit God, is God, is Goddelijk en wordt uiteindelijk een menselijke God en een Goddelijk mens. In het pril­ste begin. Alleen de machteloosheid van het leven, het stoffelij­ke op Aarde maakt dat hij nog niet kan omgaan met het gees­telijke. Hij kan het geeste­lijke, dat wat hij is, niet in het stoffelijke inte­gre­ren.

Daar doet hij levens, levens en levens over. ­In het begin is hij zo krach­tig en geeste­lijk, dat hij eigenlijk het gelijk aan zijn zijde heeft en ook het gelijk wil hebben. Tot hij na schade en schande ont­dekt dat gelijk heb­ben en gelijk krijgen 2 verschillende ding­en zijn. Hij heeft er dus een ervaring bij ge­leerd. Hij heeft de Godskracht in zichzelf sterker gemaakt. In de overtreffende trap kun je dus zeggen: In het hele Rad van Wedergeboorten is een ziel sterker geworden, hij heeft het niet afgelegd, hij is sterker geworden. Bewuster geworden, Godde­lijker geworden.

Als je dan terugkeert in de Goddelijke moe­der­schoot, de Goddelijke baarmoeder, dan heeft die ziel niets anders gedaan dan zichzelf en God en het hele collectief met zijn erva­ringen te vullen en te voeden. En dan is er geen emo­tie meer. Dan is een traan een zoutop­los­sing en dan is er al­leen maar de ervaring.

" Wanneer een aantal zielen een verbond zijn aangegaan kunnen zij dit bij voorbeeld versterken door: Een van hen gaat als trance-medium naar de Aarde. Een van hen wordt zijn geleidegeest. Een van hen geeft via hen astrale informatie door en een van hen...... Er is dan sprake van een absolute geestelijke afspraak. En bij hoog be­wustzijn zullen ze voor elkaar opkomen. Dit is geen spel. Dit is omgaan met bewustzijn. Een voor allen en allen voor een!

Vrede, liefde, Goddelijk Bewustzijn. Het zijn woorden. Woor­den in het dagblad geplaatst met grote koppen: VRE­DE, LIEF­DE, GODDELIJK BEWUST­ZIJN.

Sla het dagblad om naar de volgende pagina:

VREDE? In vele landen op de wereld heerst oorlog. Weg Vrede.

LIEFDE. Volgens statistieken is 52% van de huwelijken binnen 5 jaar ontbonden. Daar­aan is niet toegevoegd: De andere 48% blijft bij elkaar met of zonder een Geestelijke afspraak.

Sla het dagblad weer om:

GODDELIJK BEWUSTZIJN: Sekten waarin moord en doodslag, rituele handelingen, slachtin­gen, kannibalisme hoogtij vieren. Is alles dan doelloos? Is alles dan nutteloos? Neen want eer en oorlog behoren tot de eerste sfeer. ­En diefstal van kennis be­hoort ook tot de eerste sfeer. ­Niet voor niets staat het belangrijkste met grote koppen op de voorpagi­na: LIEFDE, VREDE, GODDELIJK BE­WUSTZIJN.

En al dat andere, dat zijn bijkomende berichten. Ach, sommige mensen lezen alleen de voor­pagina en dan weten ze het ook. Sommige men­sen in het dagelijks leven gaan niet mug­genzif­tend op een paar woorden een relatie verpesten, maar lezen alleen de voorpagina.

We hebben er samen voor gekozen, dus we gaan het doen. En al het andere is een emotie. Grensverleggend, taboe doorbrekend.

Alle kerken en alle dogma's hebben alles gedaan be­halve grensverleggend werken en ta­boes doorbreken. Ken U zelf en ken uw Geestelijke afspraken. Maak er geen sprookje van. Want dat eindigt in fantasie in de “spiegelzaal”. Maar kijk in u zelf en zie de mens die u bent en de ziel die de afspraken maakte.

Dat is evo­lutie, dat is verandering...

en dit leidt tot de terugkeer in de goddelijke baarmoeder.

~~~

©  Copyright  www.lichtsferen.com